Definicja NEOSCHOLASTYKA: za sprawą dziewiętnastowiecznej encykliki Leona XIII, odnowiona postać scholastyki, nosząca także miano neotomizmu; u jej podstaw tkwi przekonanie, iż można pogodzić ze sobą wiarę i rozum, objawienie i naukę, teologię i filozofię. Składały się na nią dwa kierunki myślenia: konserwatywny, propagujący doktrynę tomizmu w niezmienionej postaci i rozwojowy: kontynuacja idei średniowiecznej scholastyki, mistycyzmu, tomizmu, będąca inspiracją twierdzenia: "rozum poszukuje wiary"; kluczowymi ośrodkami naukowymi neoscholastyki były: instytut w Lowanium, uniwersytet w Mediolanie, szkoła w Kolonii, a fundamentalne założenia odnosiły się do kwestii poznawczych (uznawano realizm za narzędzie pozwalające rozumieć świat zewnętrzny, materialny, w okolicy objawienia, akceptowano doświadczenie jako metodę poznawania rzeczywistości) i ontologicznych, stawiając byt boski w centrum zainteresowania, jego doskonałość i istotę istnienia; ponadto przyjmowano konkretność i jednostkowość istnienia, duszę rozumiano jako byt niesamoistny, lecz w okolicy ciała stanowiący składową człowieka, zalecano zacieśnianie związków z edukacją i filozofią współczesną; neoscholastyka przechodziła różne etapy rozwojowe: pierwsza to moment pozytywizmu, druga - odejście od scjentyzmu (przełom XIX i XX w.), trzecia: powrót do metafizyki (start XX w.)
- Definicja NOUMEN:
- Co to jest rzecz sama w sobie, wg Kanta elementy poznawalne rozumowo, istniejące poza naszym umysłem, w które się wierzy; zobacz fenomen neoscholastyka.
- Definicja NOEZA:
- Co to jest podmiotowy korelat noematu; sąd zbudowany na intuicji, a więc hipotetyczny, dający się pojąć tylko rozumem, jak u Husserla neoscholastyka.
- Definicja NEOTOMIZM:
- Co to jest zobacz neoscholastyka neoscholastyka.
Czym jest Neoscholastyka znaczenie w Słownik filozofia N .
