Definicja PIĘKNO: (gr. to kalon) - kategoria estetyczna; starożytni Grecy pięknem nazywali to, co godne uznania lub to, co dobre; dla Platona definicja to było równoznaczne z "pięknem moralnym" - zaletą charakteru; Arystoteles uważał za piękne to, co jest dobre i przyjemne; w odniesieniu do sztuki za piękne uważano to, co posiada proporcję, symetrię rozumianą jako prawidłowość kosmiczną, absolutną, intelektualną; nieco potem w pojęciu piękna widziano to, co symetryczne w połączeniu z tym, co poprawne, zgodne z naturą, wykorzystując na ustalenie piękna definicja eurytmii, oznaczające prawidłowość zmysłową, optyczną, akustyczną (piękno dla oczu i uszu); u schyłku starożytności pięknem była proporcja części do innych części i do całości w połączeniu z barwą (euchroia). Dla Hegla piękno to postać ducha absolutnego, gdzie stapia się syntetycznie rzeczywistość z myślą, treść z metodą; dzieje piękna podzielone są, jego zdaniem, na trzy okresy: sztuka wschodnia (symboliczna), klasyczna (połączenie formy i treści), chrześcijańska (treść ma przewagę nad metodą)
- Definicja PRUDENCJA:
- Co to jest roztropność; jedna z cnót łącząca w sobie znajomość zasad moralnych z ich praktykowaniem piękno.
- Definicja PRZEDROZUMIENIE:
- Co to jest podstawowych pojęć w fenomenologii Husserla i Heideggera, oznaczające intuicyjne rozumienie czegoś, posiadanie wiedzy a priori, bez której niemożliwe byłoby rozumienie obiektywne, naukowe piękno.
- Definicja PRAWO MORALNE:
- Co to jest obowiązujące prawo, powszechne i niezbędne, które należy wypełniać, o ile jest się człowiekiem wolnym, bez względu na okoliczności towarzyszące naszemu postępowaniu; kluczową zasadą tego prawa jest piękno.
Czym jest Piękno znaczenie w Słownik filozofia P .
