Co to znaczy FUNKCJE JĘZYKA (MOWY): role, jakie spełniają wypowiedzi w komunikacji językowej. Role te są zróżnicowane i nie można powiedzieć, iż jakaś wypowiedź spełnia tylko jedną funkcję. Mówi się raczej o funkcji dominującej w konkretnym komunikacie. Problem podziału na funkcje językowe zajmuje językoznawców od czasów Karla Buhlera, Romana Jacobsona, czyli od początków dwudziestowiecznego strukturalizmu, a dyskusja nad repertuarem tych funkcji wydaje się wciąż otwarta. Wyodrębnia się nowe role językowej komunikacji, wprowadza nowe terminy. Najpopularniejszą wersją pozostaje jednak Jacobsonowska, która odznacza funkcje języka z uwagi na ich relacja do uczestników aktu komunikacji: nadawcy, odbiorcy, samego komunikatu, kodu, kontaktu i kontekstu. Funkcja przedstawieniowa (kognitywna, poznawcza, symboliczna, referencjalna) jest nastawiona na związek wyrażenia językowego z rzeczywistością (kontekst). Bazuje na właściwym danemu językowi przyporządkowaniu odpowiednim elementom rzeczywistości wyrażeń tego języka. To przyporządkowanie ma charakter umowny, tzn. zwykle nie jest powiązane z jakimiś obiektywnymi cechami tych przedmiotów rzeczywistości. Tak więc pojęciu ´deszcz´ w polskim odpowiada deszcz, w angielskim rain, we francuskim pluie, czyli formy fonetycznie, a również etymologicznie zupełnie różne. Funkcja ekspresywna (emotywna) wyraża uczucia, ekspresję nadawcy. To właśnie ta funkcja motywuje tworzenie zdrobnień w wielu językach, na przykład w polskim: konik, koniczek; laleczka, lalunia; Staś, Sta-sinek; Wojtuś, Wojtlinio, Niedrogo. Podobne zadanie spełniają barwne frazeologizmy, idiomy każdego języka: patrzy jak cielę na malowane wrota, baba z wozu koniom lżej, lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu; metafory języka potocznego: baran, świnia, gęś ´o człowieku´. Ekspresywna funkcja przejawia się w stosowaniu wykrzyknień wyrażających radość, oburzenie, zachwyt (Co za kretyn! Niesamowite! Bomba!), a również w tworzeniu ekspresywnych neologizmów (dziubusia niebrzydka dziewczyna´, kichacz ´nos´, kasłak ´papieros´) czy -- neosemanty-zmów (makówka ´głowa´, przecinek ´językoznawca´). Funkcja ekspresywna dowodzi, iż używanie języka nie służy wyłącznie do celów ściśle informatywnych, lecz pomaga w równym stopniu wyrażać emocje. Funkcja impresywna (konatywna, jej odmianą jest funkcja perswazyjna - por. perswazja językowa) bazuje na językowym wpływaniu nadawcy na odbiorcę. W systemach językowych reprezentowana jest w pierwszej kolejności poprzez gramatyczne możliwości wyrażania rozkazu. W językach indoeuropejskich będzie to sposobność utworzenia trybu rozkazującego czasowników: zrób, przyjdź, napiszcie, niech pan to podniesie i tym podobne Raczej powszechnym zastępnikiem trybu rozkazującego jest użycie trybu przypuszczającego w formie pytajnej, na przykład Kup mi bułkę - Kupiłbyś mi bułkę? Warto jednak zwrócić uwagę, iż w sytuacji wykorzystania w podobnych konstrukcjach dodatkowego osłabienia rozkazu poprzez wstawienie czasownika modalnego, można zaobserwować odmienności w różnych kulturach. W j. polskim na przykład pytamy w takim wypadku o sposobność: Czy mógłby Pan otworzyć drzwi?, lecz w języku angielskim o chęć: Wouldyou like to open the doorł Poza rozkazami funkcja ta przejawia się w prośbach, apelach, a również we wszelkiego rodzaju instrukcjach, poradnikach, których celem jest dążność do kształtowania odpowiedniego zachowania i postawy nadawcy. Jej obecność obserwuje się w tekstach propagandowych, w kazaniach, w reklamach, a więc wszędzie tam, gdzie nadawca chce wpłynąć na myśli, odczucia odbiorcy, a z powodu skłonić go do odpowiedniego działania. Funkcja poetycka bazuje na zwracaniu uwagi odbiorcy w pierwszej kolejności na sam komunikat, jego ukształtowanie, a więc organizację, odmienne od zwyczajnego metody wypowiadania się. Skutkiem takiego specjalnego ukształtowania ma być wywołanie u odbiorcy estetycznego przeżycia, lecz także rozbawienie go czy zaskoczenie. O obecności funkcji poetyckiej świadczą zarówno oficjalne wykładniki wypowiedzi, jak: rytm, rym, zmiana naturalnego dla danego języka szyku wyrazów, celowe powtórzenia jakichś wyrazów bądź całych konstrukcji ( na przykład pytań retorycznych), jak i semantyczne, przejawiające się w budowaniu metafor, zaskakujących porównań, operowaniu niezwykłymi epitetami. Można powiedzieć: Wjechałem na step, pisarz woli jednak opisać własne działanie słowami: Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu. Zaskakuje w ten sposób czytelnika, stosując inwersję, a więc zmianę szyku (naturalniej byłoby: przestwór suchego oceanu), oksymoron (suchy ocean), przenośnię (płynąć po stepie), a nawet porównanie (przestwór oceanu sugeruje, iż step jest jak ocean, lecz i jak niebo, ponieważ przestwór). w pierwszej kolejności jednak zachwyca własną wizją. Najczęściej funkcja poetycka przejawia się w tekstach literatury pięknej, zarówno w literaturze, jak i w tekstach epickich. Obserwujemy ją jednak i w przemówieniach, reklamach, wykorzystujemy regularnie w potocznym języku, w jego metaforach, przysłowiach. Funkcja fatyczna jest nakierowana na podtrzymanie kontaktu w trakcie rozmowy. Takie wyrażenia językowe, jak: mhm, aha, no, tak, aczkolwiek informatywnie nie wnoszą niczego nowego do komunikacji, są bardzo istotne. Dzięki nim gdyż utrzymuje się struktura dialogowa aktu komunikacji, a więc niezbędne w rozmowie, w dialogu, zaznaczenie obecności drugiej osoby. Podkreślanie udziału w konwersacji może być inaczej wykonywane w różnych kulturach. W polskiej obowiązuje zasada naprzemienności wypowiedzi, w żydowskiej mówią wszyscy na raz, w japońskiej wymóg potwierdzania swojego udziału w rozmowie poprzez przytakiwanie nakazuje przytaknąć nawet 20 razy na minutę, co z pewnością dla Polaka byłoby nieznośne. Funkcja metajęzykowa zaznaczona poprzez Jacobsona, ma być nakierowana na kod, co znaczy, iż wszelakie objaśnienia, pojęcia wyrazów (( na przykład Wyraz kot znaczy ´zwierzę domowe z rodz. drapieżników´) mają taką funkcję. Funkcja magiczna (o której Jacobson wspomina, uznając ją za odmianę impresywnej)jest związana z przekonaniem, iż za pośrednictwem języka można wpływać na rzeczywistość. Przejawia się ona w różnego rodzaju zaklęciach, formułach magicznych, lecz spotykamy ją i w codziennym życiu, (( na przykład w przekleństwach. Znamy ją z bajek i baśni, gdzie bohaterzy wypowiadają takie formuły, jak: afora-kadabra, stoliczku nakryj się i wywołują tym samym zmiany w świecie bajkowym. Znamy ją z kultury ludowej, która każe w pewnych przypadkach wypowiadać rytualne słowa, (( na przykład przy rozpalaniu ognia: Witaj gościu pożądany, Jezusieńku nasz kochany. Nie zawsze jesteśmy jej świadomi, (( na przykład gdy przeklinamy: Na psa urok!, raczej nie myślimy, iż w pierwotnym magicznym myśleniu przerzucamy urok (którzy ktoś na nas rzucił) na psa. O wierze w magiczną funkcję języka przekonują nas takie frazeologizmy, jak (( na przykład ?"6 wywołuj wilka z lasu ´nie mów o złych rzeczach, bo mogą się przydarzyć faktycznie´, a również historia rozwoju niektórych słów, gdzie obserwujemy działanie tak zwany tabu językowego, jak (( na przykład zmiana dawnej nazwy ursus na niedźwiedź, a więc ´ten, który wie, gdzie jest miód´, powodująca osłabienie mocy groźnego drapieżnika północnych lasów. O funkcji magicznej można także mówić przy okazji imion, których etymologie pokazują, iż ich nadawanie regularnie miało funkcję życzącą, (( na przykład Bogumiła miała być miła Bogu, .Bolesław miał mieć wiele sławy, Zofia miała być mądra [gr. sophia ´mądrość´], a Tadeusz odważny [chald. thaddaus ´odważny´]. Wiara w nierozerwalny związek przedmiotu z jego nazwą, stojąca u podłoża funkcji magicznej, do dziś jest żywa w niektórych kulturach, (( na przykład chińskiej, japońskiej, gdzie człowiek uzyskuje prawdziwe imię dopiero po osiągnięciu odpowiedniego wieku i nie wszystkim tym imieniem się przedstawia
- Co znaczy Frazeologizm:
- Porównanie zobacz ZWIˇZKI FRAZEOLOGICZNE funkcje języka (mowy) co znaczy.
- Krzyżówka Forma Gramatyczna:
- Dlaczego odmiennego użytego w tekście. Np. w zdaniach: Czy zaprosisz mnie do siebie?; Zaprosiliśmy Pawła na kolację; Zaprosiłbym cię na kawę, lecz muszę pracować leksem zaprosić występuje w trzech formach funkcje języka (mowy) krzyżówka.
- Co to jest Fleksja:
- Jak lepiej ´zmieniam´] - l. Dział językoznawstwa, a dokładniej morfologii, zajmujący się opisem koniugacji (odmiany czasownika) i deklinacji (odmiany rzeczownika, przymiotnika, liczebnika i zaimka) 2. Odmiana funkcje języka (mowy) co to jest.
- Słownik Fonem:
- Kiedy się wydzielić jednostka językowa. Nie posiada własnego znaczenia, lecz służy do odróżniania znaczenia bardziej złożonych przedmiotów językowych, na przykład kara - kasa - kata, ojciec - rata. To jest funkcje języka (mowy) słownik.
Czym jest Mowy Języka Funkcje znaczenie w Słownik na F .
