Definicja PRAWDA: jedno z najważniejszych pojęć filozoficznych, czasami zamiennie nazywane oczywistością, nie mające jednoznacznej definicji, odnoszące się do sądów albo zdań orzekających uznanych za prawdziwe (definicja prawdy nie odnosi się zatem do rzeczy), zawierające atrybuty stałości i niezmienności lub względności i zależności od okoliczności; można wyróżnić na przykład prawdę naukową, prawdę pierwotną, prawdę pochodną, prawdę historyczną, i tym podobne; prawda to "zgodność tego, co się mówi, z tym, co jest" (kolokwialnie), to "zgodność naszych myśli z rzeczywistością" (klasyczna pojęcie prawdy Arystotelesa), zgodność myśli z nią samą" (matematyczna pojęcie prawdy), "wartość logiczna wypowiedzi" (prawda - fałsz); to, na co zgadza się ogół, przewarzająca część ludzi lub grono ekspertów (koncepcja zgody powszechnej); to, co zgadza się z innymi prawdami, na przykład prawdziwe jest zdanie, jeśli zgadza się z innymi prawdziwymi zdaniami (koncepcja koherencyjna); dla sofistów jest tym, co poznajemy tylko dzięki zmysłom, ma charakter indywidualny, nie powszechny, co świadczy o jej relatywnym charakterze, może być "wyższa" albo "niższa" w zależności od użyteczności, jaką posiada; na przykład zdaniem Protagorasa powodem względności prawdy jest rzeczywistość, która sama w sobie jest względna, o czym przekonują ją nasze względne postrzeżenia; nie zgadzał się z tym Demokryt, który upatrywał względność prawdy we względności postrzeżeń tkwiących w naszym umyśle, a nie w charakterze rzeczywistości; natomiast stoicy uważali za prawdę to, co postrzegamy zmysłowo, pod warunkiem iż to są postrzeżenia niezawodne, przekonywające, dające gwarancję ujmowania rzeczy takimi, jakimi są (postrzeżenia kataleptyczne); dla Kartezjusza prawdą to jest, co człowiek jasno i wyraźnie pojmuje (koncepcja oczywistości prawdy); dla Hegla to twierdzenie mogące się tylko odnosić do czegoś, co ujmuje się całościowo, a nie jednostkowo, indywidualnie; dla Reida i przedstawicieli szkoły szkockiej to nieodzowna przesłanka myślenia, pewnik powszechnie uznany, który można poznać intuicyjnie, dzielący się na dwie kategorie: niezbędne (pewniki matematyczne, logiczne) i faktyczne (istnienie jaźni, istnienie rzeczy poza nią); dla Nietzschego to subiektywne twierdzenie o czymś, wypowiadane wówczas, jeśli życie tego wymaga, dla Brentana to, co jest oczywiste albo co z tej oczywistości wynika; dla utylitarystów prawdziwe to jest, co jest użyteczne, co daje się zastosować w praktyce
- Co znaczy PLURALISTYCZNY IDEALIZM WARDA:
- Porównanie zobacz idealizm anglosaski prawda co znaczy.
- Krzyżówka PRZEDROZUMIENIE:
- Dlaczego podstawowych pojęć w fenomenologii Husserla i Heideggera, oznaczające intuicyjne rozumienie czegoś, posiadanie wiedzy a priori, bez której niemożliwe byłoby rozumienie obiektywne, naukowe prawda krzyżówka.
- Co to jest PLOTYN:
- Jak lepiej filozof grecki, twórca kierunku filozoficznego zwanego neoplatonizmem. Uważał, iż istotą bytu jest nie tyle trwanie, ile stawanie się. Byt ma naturę świetlistą, promieniuje, wytwarzając nowe prawda co to jest.
Czym jest Prawda znaczenie w Słownik filozofia P .
